او افزود: زمان‌های قدیم که از پلاستیک استفاده نمی‌شد برای این‌که نمک‌ها از زمین جدا شوند، با وسیله‌ای به نام بُهوم (بُهون) کوب روی آن‌ها می‌کوبیدند که هم نمک‌ها از سطح زمین جدا شود و هم سطح زمین محکم و صیقلی شود تا نمک‌ها در آن فرو نرود. مرحله آخر کار، آسیاب کردن نمک با غلطک سنگی است. نمک آسیاب‌شده، نمکی آماده برای مصرف یا فروش است.
احمدی با اشاره به این‌که برداشت نمک در روستای سرآقاسید شهرستان کوهرنگ در بهمن ماه سال ۱۴۰۱ با شماره ۲۸۰۹ در فهرست میراث ناملموس کشور به ثبت رسیده است، گفت: مردم روستا بخشی از این نمک را برای مصرف خود و دام‌هایشان استفاده می‌کنند و مقداری از آن را به فروش می‌رسانند و می‌توان گفت فروش نمک خوراکی در روستای سرآقا سید یکی از منابع درآمد مردم محسوب می‌شود.
احمدی با بیان این‌که استخراج نمک خوراکی توسط زنان در روستای سرآقاسید کار ساده‌ای به نظر می‌رسد، در حالی که حتی مسیر دسترسی به چشمه نمک روستا ناهموار و بسیار دشوار است، گفت: زنان روستا برای استخراج نمک باید مسیر صعب‌العبوری را طی کنند تا به چشمه نمک برسند. هر یک از زنان روستا مطابق نوبت هفتگی که براساس تقسیمات قدیم خانوارها تعیین شده، ممکن است حق برداشت یک، دو و یا سه حلب (قوطی که با آن از چشمه آب برمی‌دارند) را داشته باشند.
فریده احمدی ـ کارشناس ثبت میراث ناملموس اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری چهارمحال و بختیاری ـ درباره این عنصر فرهنگی که ثبت شده است، به ایسنا گفت: «روستای سرآقاسید» یکی از جاهای دیدنی استان چهارمحال و بختیاری است. یکی از منظره‌های زیبای طبیعی این روستای پلکانی «چشمه نمک» است که در نزدیکی روستا قرار دارد و منظره بسیار زیبایی را به وجود آورده است. این منظرۀ زیبا با کوشش و تلاش زنان روستا آراسته شده است که دلیری و قدرت زنان روستایی را نشان می‌دهد.
انتهای پیام
